мыш’я́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мыш’я́к
Р. мыш’яку́
Д. мыш’яку́
В. мыш’я́к
Т. мыш’яко́м
М. мыш’яку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мыш’я́к, -у́, м.

Хімічны элемент, крохкі паўметал стальнога колеру, што ўваходзіць у склад некаторых мінералаў, а таксама прэпараты з гэтага рэчыва, якія выкарыстоўваюцца ў медыцыне і тэхніцы.

|| прым. мыш’яко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мыш’я́к, -ку́ м., хим. мышья́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мыш’я́к, ‑у, м.

1. Хімічны элемент, цвёрдае ядавітае рэчыва, якое ўваходзіць у састаў некаторых мінералаў.

2. Прэпарат з такога рэчыва, які выкарыстоўваецца ў медыцыне, тэхніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мыш’як 1/502; 2/154; 7/330, 469; 8/415 (табл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мыш’як

т. 11, с. 55

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мыш’я́к м.

1. хім. Arsén n -s;

2. фарм. Arsénik n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мыш’я́к ’хімічны элемент Arsenicum’, мышша́к ’тс’ (Нас.), мыша́к (Бяльк.). З рус. мышьяк, якое першапачаткова абазначала ’мышыны яд’. Параўн. мыша́к 1 ’мышыны гарошак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мышья́к хим. мыш’я́к, -ку́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

arsenic [ˈɑ:snɪk] n. chem. мыш’я́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)