мы́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Служачы мытні, таможнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мы́тнік

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мы́тнік
Р. мы́тніку
Д. мы́тніку
В. мы́тнік
Т. мы́тнікам
М. мы́тніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мы́тнік

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мы́тнік мы́тнікі
Р. мы́тніка мы́тнікаў
Д. мы́тніку мы́тнікам
В. мы́тніка мы́тнікаў
Т. мы́тнікам мы́тнікамі
М. мы́тніку мы́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мы́тнік I м. (служащий таможни) тамо́женник

мы́тнік II, -ку м., бот. мы́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мы́тнік ​1, ‑а, м.

Гіст. Служачы мытніцы.

мы́тнік ​2, ‑у, м.

Тое, што і увярэднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мытнік

т. 11, с. 52

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мы́тнік м Zöllner m -s, -, Zóllbeamte (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мы́тнік

(польск. mytnik)

гіст. служачы мытніцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Мы́тнік ’увярэднік балотны, Pedicularis palustris L.’ (ТСБМ). Няясна. Рус. пск. мытник болотный (ужываецца супраць ліхаманкі). Можна дапусціць сувязь з мыт 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тамо́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і мытнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)