муні́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. муні́т муні́ты
Р. муні́та муні́таў
Д. муні́ту муні́там
В. муні́та муні́таў
Т. муні́там муні́тамі
М. муні́це муні́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

муні́тка

‘жан. да муніт - прадстаўнік пэўнага рэлігійнага аб'яднання’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. муні́тка муні́ткі
Р. муні́ткі муні́так
Д. муні́тцы муні́ткам
В. муні́тку муні́так
Т. муні́ткай
муні́ткаю		 муні́ткамі
М. муні́тцы муні́тках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)