муні́тка
‘жан. да муніт - прадстаўнік пэўнага рэлігійнага аб'яднання’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| муні́тка | муні́ткі | |
| муні́ткі | муні́так | |
| муні́тцы | муні́ткам | |
| муні́тку | муні́так | |
| муні́ткай муні́ткаю |
муні́ткамі | |
| муні́тцы | муні́тках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)