мулінэ́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. мулінэ́ мулінэ́
Р. мулінэ́ мулінэ́
Д. мулінэ́ мулінэ́
В. мулінэ́ мулінэ́
Т. мулінэ́ мулінэ́
М. мулінэ́ мулінэ́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мулінэ́, нескл., н.

Гатунак штапельных каляровых нітак для вышывання.

Вышываць м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мулінэ́ нескл., ср. мулине́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мулінэ́, нескл., н.

Баваўняныя або віскозныя штапельныя каляровыя ніткі для вышывання. Вышываць мулінэ.

[Ад фр. mouliner — сукаць шоўк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мулінэ́

(рус. мулине, ад фр. moulinet = суканы шоўк)

баваўняныя або віскозныя ніткі для вышывання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Мулінэ ’баваўняныя або віскозныя штапельныя каляровыя ніткі для вышывання’ (ТСБМ). З рус. мулине́ ’тс’, якое з франц. moulinet ’суканы’ < mouliner ’сукаць шоўк’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мулине́ мулінэ́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Муляя́ ’ніткі мулінэ’ (Ян.). Скажонае мулінэ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лу́чка 1 ’каляровая фабрычная пража з воўны’ (Уладз.), гродз. ’адзін з відаў посцілкі’ (Мат. АС), лу́чкі ’ніткі’ (мяккія, сучоныя, з воўны) (Ян.), ’мяккія і бліскучыя крамныя ніткі’ (КЭС, лаг.), ’баваўняныя ніткі’, в.-дзв., швянч. ’мулінэ’ (Сл. ПЗБ), лучковы, лычковы ’баваўняны’ (лід., пін., там жа), лучковы ’вытканы з нітак’ (Ян.). З польск. włóczka (зах. і паўн.) ’грубая баваўняная пража’, малапольск. ’спецыяльная чырвоная бавоўна на палоскі’, маз., падляш. ’пража з воўны’, włóczysty ’які мае добрае валакно’. Да валачы́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)