мужчы́нскі, -ая, -ае.

1. гл. мужчына.

Мужчынская кампанія.

2. Такі, як у мужчыны, уласцівы мужчыну.

М. голас.

3. Які мае адносіны да мужчынскага полу (спец.).

Мужчынскае суквецце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мужчы́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мужчы́нскі мужчы́нская мужчы́нскае мужчы́нскія
Р. мужчы́нскага мужчы́нскай
мужчы́нскае		 мужчы́нскага мужчы́нскіх
Д. мужчы́нскаму мужчы́нскай мужчы́нскаму мужчы́нскім
В. мужчы́нскі (неадуш.)
мужчы́нскага (адуш.)		 мужчы́нскую мужчы́нскае мужчы́нскія (неадуш.)
мужчы́нскіх (адуш.)
Т. мужчы́нскім мужчы́нскай
мужчы́нскаю		 мужчы́нскім мужчы́нскімі
М. мужчы́нскім мужчы́нскай мужчы́нскім мужчы́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мужчы́нскі мужско́й;

м. го́лас — мужско́й го́лос;

~кая рабо́та — мужска́я рабо́та;

○ м. род — грам. мужско́й род;

~кая ры́фма — лит. мужска́я ри́фма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мужчы́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мужчыны. Мужчынская работа. // Прызначаны для мужчын. Спачатку ў мужчынскай зямлянцы было дзікавата. Брыль. // Уласцівы мужчыне; такі, як у мужчыны. За суседняй сцяною .. загаманілі мужчынскія галасы. Мурашка. Не выпускаючы .. [Людзінай] маленькай гарачай рукі са сваёй мужчынскай, дужай, Аржанец усміхнуўся на гэты раз трохі збянтэжана. Брыль.

2. Спец. Які мае адносіны да мужчынскага полу, характарызуе мужчынскі пол (пра расліны). Мужчынскае суквецце. □ Усе вядомыя нам дрэвы пірамідальнага топаля — гэта мужчынскія экземпляры. «Беларусь».

•••

Мужчынская рыфма гл. рыфма.

Мужчынскі род гл. род.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мужчы́нскі Männer-, Mánnes-, Hérren-; männlich;

мужчы́нскі краве́ц Hérrenschneider m -s, -;

мужчы́нскі род грам männliches Geschlécht, Máskulinum n -s, -na

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мужчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, м.

1. Асоба, процілеглая жанчыне па поле.

Сустракацца з мужчынам.

2. Дарослы чалавек у адрозненне ад юнака, хлопчыка.

|| прым. мужчы́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АХО́РСКІ МУЖЧЫ́НСКІ ПРААБРАЖЭ́НСКІ МАНАСТЫ́Р.

Існаваў у 17 — пач. 20 ст. каля в. Ахора (цяпер Чэрыкаўскі р-н Магілёўскай вобл.) на беразе р. Сож. Паводле падання, заснаваны як праваслаўны пустэльнікам ці будаўніком Аркадзем. Першы ігумен вядомы з 1669. У 1708 у час Паўн. вайны 1700—21 знішчаны шведамі, пазней адбудаваны. Прывілеем караля Аўгуста II 1720 пацверджана прыналежнасць манастыра да правасл. царквы і захавана яго зямельная ўласнасць. У 1842 прыпісаны да Магілёўскага Богаяўленскага манастыра, з 1870 самастойны. Меў 2 драўляныя храмы: Праабражэння (1711) з разьбяным 3-ярусным іканастасам і шанаваным абразом Маці Божай і Успення (1843). У 1918 манастыр закрыты. Будынкі не захаваліся.

А.А.Ярашэвіч.

т. 2, с. 154

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бума́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Мужчынскі плоскі кашалёк для папяровых грошай і дакументаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мужско́й мужчы́нскі;

мужско́й род грам. мужчы́нскі род;

мужско́й пол а) биол. мужчы́нскі пол; б) собир., прост. мужчы́ны, род. мужчы́н;

мужска́я ри́фма поэт. мужчы́нская ры́фма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каске́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Лёгкі мужчынскі галаўны ўбор з казырком і аколышкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)