мро́іць, мро́ю, мро́іш, мро́іць; незак., пра каго-што, аб кім-чым і без дап.

Уяўляць у думках, марыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мро́іць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мро́ю мро́ім
2-я ас. мро́іш мро́іце
3-я ас. мро́іць мро́яць
Прошлы час
м. мро́іў мро́ілі
ж. мро́іла
н. мро́іла
Загадны лад
2-я ас. мро́й мро́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час мро́ячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мро́іць несов. гре́зить, мечта́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мро́іць, мрою, мроіш, мроіць; незак., пра каго-што, аб кім-чым і без дап.

Уяўляць у думках, марыць. Ці даўно .. [Захарка] мроіў, як яго дужы і смелы бацька накінецца на ворагаў са стрэльбай у руках. «ЛіМ». Век я пра славу сусветную мрою. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мро́іць (марыць) träumen vi (пра каго-н., што-н. von D), schwärmen vi (für A), sich séhnen (nach D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

памро́іць, ‑мрою, ‑мроіш, ‑мроіць; зак., пра каго-што, аб кім-чым, і без дап.

Мроіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

daydream​2 [ˈdeɪdri:m] v. ма́рыць, мро́іць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кро́зіць

‘мроіць, летуценіць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кро́жу кро́зім
2-я ас. кро́зіш кро́зіце
3-я ас. кро́зіць кро́зяць
Прошлы час
м. кро́зіў кро́зілі
ж. кро́зіла
н. кро́зіла
Загадны лад
2-я ас. кро́зь кро́зьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кро́зячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гре́зить несов. мро́іць, летуце́ць, летуце́ніць; (мечтать) ма́рыць; (видеть сон) сніць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ку́рзніць ’гаварыць няпэўна, выдумляць, мроіць’ (Яўс.). Кантамінацыя гукапераймальнага кур‑кур, курлыкаць (гл.) і трызніць (гл.) ’мроіць’. Параўн. курняўкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)