мне́ние ср. ду́мка, -кі ж.; (взгляд на что-л.) по́гляд, -ду м.; (суждение) меркава́нне, -ння ср.;

обще́ственное мне́ние грама́дская ду́мка;

◊

осо́бое мне́ние асо́бая ду́мка;

по моему́ мне́нию на маю́ ду́мку, на мой по́гляд;

я того́ мне́ния, что… я тако́й ду́мкі, што…;

обменя́ться мне́ниями абмяня́цца ду́мкамі (меркава́ннямі);

разделя́ть чьё-л. мне́ние падзяля́ць чыю́-не́будзь ду́мку (по́гляд);

быть высо́кого мне́ния (о чём-л., о ком-л.) быць высо́кай ду́мкі (аб чым-небудзь, аб кім-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцве́рджанне ср. (мнение) утвержде́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

единогла́сный аднагало́сны;

единогла́сное мне́ние аднагало́сная ду́мка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вумненне ’думка’ (Яруш.). Відаць, прыставачнае ўтварэнне ад *mьněti, гл. помніць ’памятаць’, або ў выніку кантамінацыі вум (гл.) і рус. мнение ’думка, меркаванне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аспрэ́чыць сов. оспо́рить;

а. чыю́-не́будзь ду́мку — оспо́рить чьё-л. мне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меркава́нне ср.

1. сужде́ние, мне́ние, соображе́ние, усмотре́ние;

2. расчёт м.; предположе́ние;

свае ~нні — свои́ соображе́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Bona opinio hominum tutior pecunia est

Добрая думка людзей больш трывалая, чым грошы.

Хорошее мнение людей надёжнее денег.

Гл.: Bona fama...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

противополо́жный в разн. знач. супрацьле́глы, проціле́глы;

противополо́жный бе́рег супрацьле́глы (проціле́глы) бе́раг;

противополо́жное мне́ние супрацьле́глая (проціле́глая) ду́мка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГРАМА́ДСКАЯ ДУ́МКА,

стан масавай свядомасці, які адлюстроўвае адносіны грамадства або яго часткі да з’яў і працэсаў сац.-паліт. і сац.-культ. рэчаіснасці, да дзейнасці пэўных асоб, груповак, арг-цый і г.д. Можа выступаць у экспрэсіўнай, кансультатыўнай і рэгулятыўнай функцыях; у залежнасці ад зместу выказванняў у ацэначных, аналітычных і канструктыўных меркаваннях. Грамадская думка рэгулюе паводзіны індывідаў, сац. груп, суполак, сац. ін-таў у грамадстве, выпрацоўвае пэўныя нормы грамадскіх паводзін; выяўленні нар. характару. Носьбітам (суб’ектам) грамадскай думкі можа выступаць грамадства ў цэлым, а таксама розныя сац. і паліт. групоўкі. Найб. актыўнымі каналамі фарміравання і выяўлення грамадскай думкі ў дэмакр. грамадстве з’яўляюцца сродкі масавай інфармацыі, сходы, мітынгі, маніфестацыі грамадзян, а таксама рэферэндумы, выбары органаў улады, сацыялагічныя апытанні насельніцтва. Навук. распрацоўка праблем грамадскай думкі пачалася ў 2-й пал. 19 ст. франц. сацыёлагам Г.Тардам, у 20 ст. — амер. сацыёлагамі А.Хоўэлам, У.Ліпманам і інш. У Беларусі тэндэнцыя развіцця грамадскай думкі даследуецца Ін-там сацыялогіі АН Беларусі, недзярж. арг-цыяй «Грамадская думка», інш. сацыяльнымі групамі.

Літ.:

Тард Г. Общественное мнение и толпа: Пер. с фр. М., 1902;

Тернер Дж. Структура социологической теории: Пер. с англ. М., 1985;

Горшков М.К. Общественное мнение: История и современность. М., 1988.

Я.М.Бабосаў.

т. 5, с. 397

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

уважа́ть несов. паважа́ць; (почитать) шанава́ць;

уважа́ть чужо́е мне́ние паважа́ць чужу́ю ду́мку (чужы́ по́гляд);

заста́вить себя́ уважа́ть прыму́сіць сябе́ паважа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)