мета-,

прэфікс, якім карыстаюцца ў арганічнай хіміі.

т. 10, с. 301

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ме́та

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ме́та
Р. Ме́ты
Д. Ме́це
В. Ме́ту
Т. Ме́тай
Ме́таю
М. Ме́це

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ме́та ж. (отличительный знак) ме́тка, ме́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ме́та ме́ты
Р. ме́ты ме́т
Д. ме́це ме́там
В. ме́ту ме́ты
Т. ме́тай
ме́таю		 ме́тамі
М. ме́це ме́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ме́та, -ы, ДМ ме́це, мн. -ы, мет, ж.

Тое, што і метка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́та ж. (знак, метка) ме́та, род. ме́ты ж., ме́тка, -кі ж., знак, род. зна́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

орта-, мета-, пара-

т. 11, с. 449

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мета... 7/149

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Мета,

рака ў Калумбіі.

т. 10, с. 301

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ме́та, ‑ы, ДМ меце, ж.

Штучны або радзімы знак, які адрознівае прадметы або істоты ад іншых падобных прадметаў, істот; метка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)