менуэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. менуэ́т менуэ́ты
Р. менуэ́та менуэ́таў
Д. менуэ́ту менуэ́там
В. менуэ́т менуэ́ты
Т. менуэ́там менуэ́тамі
М. менуэ́це менуэ́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

менуэ́т, -а, М -нуэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Старадаўні французскі танец з павольнымі, плаўнымі рухамі, а таксама музыка да гэтага танца.

|| прым. менуэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

менуэ́т м. менуэ́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

менуэ́т менуэ́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Менуэт 7/142

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

менуэ́т, ‑а, М ‑нуэце, м.

Старадаўні французскі танец з павольнымі і плаўнымі рухамі, а таксама музыка да гэтага танца.

[Фр. menuet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

менуэт

т. 10, с. 289

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

менуэ́т м. муз. Menuétt n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

менуэ́т

(фр. menuet, ад menu = маленькі)

старадаўні французскі бальны танец з павольнымі і плаўнымі рухамі, які складаецца ў асноўным з паклонаў і рэверансаў, а таксама музыка да гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

menuet

м. менуэт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)