Verbum

анлайнавы слоўнік

ме́нтар, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Настаўнік, выхавацель.

|| прым. ме́нтарскі, -ая, -ае.

М. тон (перан.: павучальны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́нтар

‘чаранок, які прышчэпліваецца расліне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́нтар

‘настаўнік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́нтар м., уст., ирон. ме́нтор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́нтар, ‑а, м.

1. Уст., іран. Настаўнік, выхавальнік, кіраўнік. Мой добры, мой даўні ментар, Настаўнік мае хады. Таўбін.

2. Спец. Чаранок (галінка), які прышчэпліваецца расліне для атрымання ў гібрыдзе якасцей, уласцівых дрэву, з якога ўзяты чаранок.

[Ад імя Ментара — выхавальніка Тэлемака, сына Адысея з паэмы Гамера «Адысея».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́нтар м Méntor m -s, -tóren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ме́нтар

(фр. mentor, ад гр. Mentor = імя выхавальніка Тэлемаха, сына Адысея)

настаўнік, выхавальнік, дарадчык (з адценнем іроніі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ме́нтор ме́нтар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mentor [ˈmentɔ:] n. fml наста́ўнік; дара́дчык, ме́нтар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mentor

м. ментар, выхавальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)