Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
мелізна́ Мелкае месца ў рацэ, возеры; мель (БРС). Тое ж меліна́ (БРС), мелкаводзь, мелката́, мялкоцце (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
о́тмель во́дмель, -лі ж., мель, род. ме́лі ж., мелізна́, -ны́ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Sándbank
f -, -bänke мель, мелізна́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Úntiefe
I
f -, -n мель, мелізна́
II
f -, -n бе́здань, бяздо́нне; прадо́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Мель, ме́ліна, меліна́, мелізна́, нясв. мяліня́, слаўг.мялы́нь ’неглыбокае месца ў рацэ, возеры ці моры’ (ТСБМ, БРС, Нар. Гом., Яшк.; докш., Сл. ПЗБ). Укр.міль, мілина́, рус.мель, польск.miel, melizna ’тс’, чэш.валаш.měľ ’дробная мука ці соль’, ст.-чэш.měl ’прыбярэжны пясок’, ’дробная мука’, славац.meľ ’задняя мука’. Паўн.-слав.mělь, утворанае ад melti, melʼjǫ ’малоць’ пры дапамозе суфікса ‑ь, як соль (гл.). Гл. таксама ме́лкі. Сюды ж ме́лісты ’які мае мелі’ (ТСБМ).