мело́дия мело́дыя, -дыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мело́дыя ж. мело́дия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

браву́рны браву́рный;

~ная мело́дыя — браву́рная мело́дия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напе́в м. напе́ў, -пе́ву м.; (мелодия) мело́дыя, -дыі ж.; (мотив) маты́ў, -ты́ву м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мелодыя ’напеў, матыў’, ’музыкальнасць, меладычнасць’ (ТСБМ), ст.-бел. мелодийный (XVII ст.) ’меладычны’, меледия ’мелодыя’ (XVII ст.) запазычаны са ст.-польск. melodyja, якое з с.-лац. melōdia < ст.-грэч. μελῳδία ’спосаб спявання’ < μέλος ’песня’ + ᾠδή ’спяванне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 165; Фасмер, 2, 596). Памылкова Крукоўскі (Уплыў, 77) выводзіць бел. лексему з рус. мелодия ’тс’, якое запазычана са ст.-бел. ці ст.-польск. мовы (Мольнар, SSlav., 6, 1966, 208).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гу́чны

1. зву́чный;

~ная мело́дыя — зву́чная мело́дия;

2. в др. знач. гро́мкий;

г. го́лас — гро́мкий го́лос;

~ная сла́ва — гро́мкая сла́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́игрыш

1. (напев) напе́ў, -пе́ву м.; (мелодия) мело́дыя, -дыі ж.; (мотив) маты́ў, -ты́ву м.;

2. (нарочитость в актёрской игре) на́йгрыш, -шу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маты́ў, -ты́ву м.

1. в разн. знач. моти́в;

м. учы́нку — моти́в посту́пка;

м. апо́весці — моти́в по́вести;

вы́шыўка па наро́дных маты́вах — вы́шивка по наро́дным моти́вам;

2. муз. моти́в, мело́дия ж., напе́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знаёмы

1. прил. знако́мый, изве́стный;

~мая мело́дыя — знако́мая (изве́стная) мело́дия;

2. прил. знако́мый;

мы з ім ~мыя — мы с ним знако́мы;

3. в знач. сущ. знако́мый;

гэ́та мой з. — э́то мой знако́мый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуча́ць несов., прям., перен. звуча́ть;

стру́ны г. глу́ха — стру́ны звуча́т глу́хо;

гучы́ць вясёлая мело́дыя — звучи́т весёлая мело́дия;

Чалаве́к! Гэ́та гучы́ць го́рда! — Челове́к! Э́то звучи́т го́рдо!;

у гэ́тым пыта́нні гучы́ць сумне́нне — в э́том вопро́се звучи́т сомне́ние;

◊ не гучы́ць — не звучи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)