гуча́ць несов., прям., перен. звуча́ть;
стру́ны г. глу́ха — стру́ны звуча́т глу́хо;
гучы́ць вясёлая мело́дыя — звучи́т весёлая мело́дия;
Чалаве́к! Гэ́та гучы́ць го́рда! — Челове́к! Э́то звучи́т го́рдо!;
у гэ́тым пыта́нні гучы́ць сумне́нне — в э́том вопро́се звучи́т сомне́ние;
◊ не гучы́ць — не звучи́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)