Мелкае (воз.) 7/135

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Мелкае возера

т. 10, с. 275

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ме́лкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ме́лкі ме́лкая ме́лкае ме́лкія
Р. ме́лкага ме́лкай
ме́лкае		 ме́лкага ме́лкіх
Д. ме́лкаму ме́лкай ме́лкаму ме́лкім
В. ме́лкі (неадуш.)
ме́лкага (адуш.)		 ме́лкую ме́лкае ме́лкія (неадуш.)
ме́лкіх (адуш.)
Т. ме́лкім ме́лкай
ме́лкаю		 ме́лкім ме́лкімі
М. ме́лкім ме́лкай ме́лкім ме́лкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ме́лкі, -ая, -ае.

1. Які мае невялікую глыбіню.

Мелкае возера.

Мелкае свідраванне.

2. 3 нізкімі краямі, з меншай глыбінёй у параўнанні з іншымі аднароднымі прадметамі.

Мелкая талерка.

|| наз. ме́лкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ільме́нь, ‑мяня, м.

Мелкае возера, берагі якога зараслі чаротам і трыснягом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́дмель, ‑і, ж.

Мелкае месца каля берага. На пясчанай водмелі ляжалі перакуленыя лодкі. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́лкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае невялікую глыбіню; проціл. глыбокі. Зямля падсыхала, рэкі рабіліся мелкімі і вузейшымі. В. Вольскі. // Які робіцца на нязначную глыбіню. Мелкае ворыва. // Размешчаны на невялікай глыбіні, недалёка ад паверхні. Недалёчка ад берага стаяў нізенькі зруб. Там біла крыніца. Калі ўгледзішся ў яе мелкае дно, відаць, як кіпіць там вада. Лынькоў.

2. З нізкімі краямі, з меншай глыбінёй у параўнанні з іншымі аднароднымі прадметамі. Мелкая талерка. Мелкія галёшы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мелкаво́ддзе н. разм. níedriger Wásserstand; séichte Stélle (мелкае месца), Furt f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Ко́ўтаб ’мелкае азярцо на лузе’ (Яшк.). Параўн. укр. ковтеб. ковдоба ’тс’ (ЕСУМ, 2, 487). Гл. каўдоба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мяльча́к ’неглыбокая мясціна ў рацэ’ (Янк. 3.; лід., Сцяшк. Сл.), мельчак ’нізіна’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Да мелкі, мель (гл.). Параўн. таксама польск. mialcza ’мелкае месца ў рацэ, возеры’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)