межава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мяжу́юся мяжу́емся
2-я ас. мяжу́ешся мяжу́ецеся
3-я ас. мяжу́ецца мяжу́юцца
Прошлы час
м. межава́ўся межава́ліся
ж. межава́лася
н. межава́лася
Загадны лад
2-я ас. мяжу́йся мяжу́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час мяжу́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

межава́цца несов.

1. (иметь общую границу) грани́чить;

2. чередова́ться, перемежёвываться;

3. страд. межева́ться; см. межава́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

межава́цца, мяжуюся, мяжуешся, мяжуецца; незак.

1. з чым і без дап. Мець агульную мяжу, быць сумежным. Мяжуюцца сенажаці суседзяў. Сталовы пакой мяжуецца з кухняй. □ Жыта межавалася з бульбаю, ячмень з грэчкаю і пры аўсе ліпела палоска льну. Чорны. // перан.; з чым. Быць блізкім да чаго‑н. Даверлівасць .. да знаёмых і таварышаў межавалася з дзіцячай непасрэднасцю і наіўнасцю. Хведаровіч.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), з чым. Перамяжоўвацца, чаргавацца. Любіць [янот] вялікія пералескі, якія мяжуюцца з паплавамі. В. Вольскі. [Слабодкі] забудоўваюцца без плана.. Даўжэзныя баракі мяжуюцца з наспех збітымі хацінамі і зямлянкамі. Жычка.

3. Зал. да межаваць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

межава́цца

1. grénzen vi (з чым-н. an A);

2. (перамяжоўвацца) (áb)wéchseln, aufeinánder fólgen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

межева́ться возвр., страд. межава́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымежёвываться страд. вымяжо́ўвацца, межава́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

межава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. межаваць і межавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грани́чить несов., прям., перен. межава́цца, межава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

graniczyć

незак. межавацца; межаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

межава́ць несов.

1. см. межава́цца 1;

2. (проводить, устанавливать границы земельных участков) межева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)