махіна́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Несумленны спосаб дасягнення чаго-н.; махлярства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

махіна́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. махіна́цыя махіна́цыі
Р. махіна́цыі махіна́цый
Д. махіна́цыі махіна́цыям
В. махіна́цыю махіна́цыі
Т. махіна́цыяй
махіна́цыяю		 махіна́цыямі
М. махіна́цыі махіна́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

махіна́цыя ж., разг. махина́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

махіна́цыя, ‑і, ж.

Несумленны спосаб дасягнення чаго‑н.; махлярства. Дзеда Талаша, не гледзячы на ўсё старанне і на розныя махінацыі, як напрыклад, арышт Панаса, ніяк не ўдаецца злавіць. Колас. Каб атрымаць прэмію, Галаўня пайшоў на махінацыю: падаў даведку, што дарогу закончылі раней тэрміну. Гроднеў.

[Ад лац. machinatio — хітрыкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

махіна́цыя

(лац. machinatio = хітрыкі)

несумленны спосаб дасягнення чаго-н., жульніцтва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Махіна́цыя ’махлярства’ (ТСБМ). Узыходзіць да лац. māchinātio ’хітрыкі’, ’машына, прыстасаванне’. Прыйшло праз польск. ці рус. мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

махіна́цыя

(лац. machinatio = хітрыкі)

несумленны спосаб дасягнення чаго-н.; хітры прыём, жульніцтва.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

махина́ция разг. махіна́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

machinacja

ж. махінацыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Machinatión

[-x-]

f -, -en махіна́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)