2. (двигать из стороны в сторону чем-л.) маха́ть, кача́ть, мота́ть; болта́ть;
м. галаво́й — маха́ть (кача́ть, мота́ть) голово́й;
м. нага́мі — болта́ть нога́ми;
◊ хоць ма́халам маха́й — отбо́ю (отбо́я) нет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1.чым. Рабіць узмахі, рухі ў паветры. [Чалавек] ішоў не спяшаючыся, махаў партфелем, нібы забаўляўся ім.Чарнышэвіч.Вяла махала крыллямі разамлелая галка.Адамчык.//камучым і чым. Падаваць знак, сігнал. Параход плаўна адваліў ад прыстані. За яго кармой запенілася вада. Усё больш і больш аддаляўся бацька. Ён махаў Сашку рукою.Даніленка.З узгорка, як куля, шыбаваў Алесь, .. [Сцёпкаў] брат, і махаў шапкаю, каб Сцёпка спыніўся.Колас.//чым. Разм. Рабіць узмахі якой‑н. прыладай у час работы. Махаць сякерай. □ Гадзіннік захроп, зашыпеў і, набраўшы духу, бомкнуў адзін раз і зноў пачаў махаць маятнікам .. і стукаць: цік-так, цік-так...Брыль.Пакуль можна было касіць, махаў касою госць побач з Міканорам.Мележ.
2.чым. Трэсці чым‑н., пагражаючы каму‑н. [Бацька] з перакрыўленым тварам махаў пальцам перад .. [сынавым] носам.Карпаў.Махае на людзей кулакамі .. пан камендант.Бажко.
3.Разм. Хутка ісці, рухацца, шпарыць. — Эх ты, брат, і жук, — у сваю чаргу разгадаў яго думку Міхал і засмяяўся: — Махай дадому.Васілевіч.— Ты махай за вярбу, а я ціхенька зайду з другога боку куста.Ляўданскі.
•••
Хоць ты махалам махай — занадта многа каго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маха́ць
1. schwíngen* vt, schwénken vt;
маха́ць кры́ламі mit den Flügeln schlágen*;
маха́ць хвасто́м mit dem Schwanz wédeln;
маха́ць руко́й (развітваючыся) wínken vi, zúwinken vi (Dкаму-н);
2.разм (хутка ісці, шыбаваць) schnell géhen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Маха́ць, мыха́ць, маха́ты, маха́тэ ’рабіць узмахі, рухі ў паветры’, ’хутка ісці’, ’хутка рабіць’, ’матаць нагамі’ (ТСБМ, Федар. 6, Нас., Бяльк., ТС, Анох., драгічынскае, КЭС; Сл. ПЗБ), ’хлусіць’ (Нас.), махацца ’сноўдацца, матляцца, церціся, мазоліць вочы, жыць сабе патроху’ (Нас., ТС). Укр.маха́ти, рус.махать, польск.machać, н.-луж.machaś, в.-луж.machać, чэш.máchati, славац.máchať, славен.máhati, серб.-харв.ма́хати, макед.мава, балг.махам, ц.-слав.махати. Прасл.maxati, утворанае ў выніку пашырэння суфіксам ‑x‑ асновы majati, роднаснай з літ.móti ’махаць, ківаць’ (як jexati з літ.jóti ’ехаць на кані’). Да і.-е.*ma‑ рухаць’ (Міклашыч, 180; Бернекер, 2, 4; Бязлай, 2, 161). Іншыя версіі гл. Фасмер, 2, 584 і БЕР, 3, 692–693.