Verbum

анлайнавы слоўнік

маха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маха́нне ср.

1. маха́ние;

2. маха́ние, кача́ние, мота́ние; болта́ние;

1, 2 см. маха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. махаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. чым. Рабіць узмахі, рухі ў паветры.

М. рукой каму-н.

2. чым. Трэсці чым-н., пагражаючы каму-н.

М. кулаком.

3. Хутка ісці, рухацца, шпарыць (разм.).

Прыйшлося м. пяць кіламетраў па дажджы.

|| аднакр. махну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. маха́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маха́ние маха́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

machanie

н. маханне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кача́ние^I

1. калыха́нне, -ння ср., гайда́нне, -ння ср.; гу́шканне, -ння ср.; люля́нне, -ння ср.;

2. хіста́нне, -ння ср., калыха́нне, -ння ср., калыва́нне, -ння ср.;

3. вага́нне, -ння ср., зы́банне, -ння ср.;

4. ківа́нне, -ння ср.; кручэ́нне, -ння ср.;

5. калыха́нне, -ння ср., маха́нне, -ння ср.;

6. падкіда́нне, -ння ср., гу́шканне, -ння ср., кача́нне, -ння ср.; см. кача́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)