кача́тьI
1. (раскачивать что-л., находящееся в подвешенном состоянии, ветром, волной) калыха́ць, гайда́ць; (в люльке, на качелях, в гамаке
ве́тер кача́ет дере́вья ве́цер калы́ша (гайда́е) дрэ́вы;
во́лны кача́ют ло́дку хва́лі калы́шуць (гайда́юць) ло́дку;
мать кача́ет ребёнка ма́ці калы́ша (гу́шкае, люля́е) дзіця́;
2. (шатать что-л. неустойчивое или слабо закреплённое) хіста́ць, калыха́ць,
не кача́й скаме́йку не хіста́й (не калыва́й) ла́ўкі;
его́ кача́ет от сла́бости яго́ хіста́е ад сла́басці;
3. (колебать в вертикальном направлении) вага́ць,
кача́ть ча́ши весо́в вага́ць ша́лі ва́гі;
кача́ть мостки́ зы́баць кла́дку;
4. (головой — при согласии) ківа́ць; (головой — при отрицании) круці́ць;
5. (ногой) калыха́ць, маха́ць;
6. (подкидывать на руках, выражая восторг, поздравляя с чем-л.) падкіда́ць, гу́шкаць, кача́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)