маты́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак., што.

Апрацоўваць, рыхліць зямлю матыкай.

|| наз. маты́чанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маты́чыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. маты́чу маты́чым
2-я ас. маты́чыш маты́чыце
3-я ас. маты́чыць маты́чаць
Прошлы час
м. маты́чыў маты́чылі
ж. маты́чыла
н. маты́чыла
Загадны лад
2-я ас. маты́ч маты́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час маты́чачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маты́чыць несов. моты́жить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маты́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., што.

Апрацоўваць, рыхліць матыкай. Матычыць капусту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маты́чыць с.-г. mit der Hácke beárbeiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

моты́жить несов. маты́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цапкова́ть несов. маты́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маты́чанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. матычыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hoe

[hoʊ]

1.

n.

маты́ка f.

2.

v.

маты́чыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Капані́чыць ’матычыць’ (Некр., Янк. 1, Мат. Гом.; бялын., Янк. Мат.; кіраў., стаўбц., Нар. лекс.). Ад назоўніка капані́ца ’матыга’ (ТСБМ, ТС, Сцяшк., Бяльк., Сержп. Грам.; стол., Крыв. — Вяр.; жлоб., Шатал.). Да капаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)