мато́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рухавік, машына, якая ператварае які-н. від энергіі ў механічную.

Шум матораў.

|| прым. мато́рны, -ая, -ае.

М. завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мато́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мато́р мато́ры
Р. мато́ра мато́раў
Д. мато́ру мато́рам
В. мато́р мато́ры
Т. мато́рам мато́рамі
М. мато́ры мато́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мато́р м. мото́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мато́р, ‑а, м.

Машына, якая ператварае розныя віды энергіі ў механічную; рухавік. Побач ляжалі расцягнутыя танкавыя гусеніцы і стаяў немаведама адкуль і як дастаўлены матор танка. Хадкевіч. Скончылася змена. На некалькі хвілін спыніўся шум матораў. Шыцік.

[Ад лац. motor — які прыводзіць у рух.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мато́р м тэх Mótor m -s, -tóren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мато́р

(ням. Motor < фр. moteur, ад лац. motor = які рухае)

машына, якая ператварае розныя віды энергіі ў механічную; рухавік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Матор ’рухавік’ (ТСБМ). З рус. мотор ’тс’ Крукоўскі, Уплыў, 83. Мотар ’тс’ (Сл. ПЗБ) — з польск. motor, якое, як і рус. лексема, запазычана з ням. Motor < франц. moteur < лац. motor ’той, што рухае, закалыхвае’ < movēre ’прыводзіць у рух’ (Фасмер, 2, 664; SWO, 493). Сюды ж маторка ’маторная лодка’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), якое з рус. моторка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

матор, рухавік

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

мато́р-ко́лавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мато́р-ко́лавы мато́р-ко́лавая мато́р-ко́лавае мато́р-ко́лавыя
Р. мато́р-ко́лавага мато́р-ко́лавай
мато́р-ко́лавае		 мато́р-ко́лавага мато́р-ко́лавых
Д. мато́р-ко́лаваму мато́р-ко́лавай мато́р-ко́лаваму мато́р-ко́лавым
В. мато́р-ко́лавы (неадуш.)
мато́р-ко́лавага (адуш.)		 мато́р-ко́лавую мато́р-ко́лавае мато́р-ко́лавыя (неадуш.)
мато́р-ко́лавых (адуш.)
Т. мато́р-ко́лавым мато́р-ко́лавай
мато́р-ко́лаваю		 мато́р-ко́лавым мато́р-ко́лавымі
М. мато́р-ко́лавым мато́р-ко́лавай мато́р-ко́лавым мато́р-ко́лавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мато́р-кампрэ́сар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мато́р-кампрэ́сар мато́р-кампрэ́сары
Р. мато́р-кампрэ́сара мато́р-кампрэ́сараў
Д. мато́р-кампрэ́сару мато́р-кампрэ́сарам
В. мато́р-кампрэ́сар мато́р-кампрэ́сары
Т. мато́р-кампрэ́сарам мато́р-кампрэ́сарамі
М. мато́р-кампрэ́сары мато́р-кампрэ́сарах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)