масянжо́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. масянжо́вы масянжо́вая масянжо́вае масянжо́выя
Р. масянжо́вага масянжо́вай
масянжо́вае		 масянжо́вага масянжо́вых
Д. масянжо́ваму масянжо́вай масянжо́ваму масянжо́вым
В. масянжо́вы (неадуш.)
масянжо́вага (адуш.)		 масянжо́вую масянжо́вае масянжо́выя (неадуш.)
масянжо́вых (адуш.)
Т. масянжо́вым масянжо́вай
масянжо́ваю		 масянжо́вым масянжо́вымі
М. масянжо́вым масянжо́вай масянжо́вым масянжо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

масянжо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. масянжо́вы масянжо́вая масянжо́вае масянжо́выя
Р. масянжо́вага масянжо́вай
масянжо́вае		 масянжо́вага масянжо́вых
Д. масянжо́ваму масянжо́вай масянжо́ваму масянжо́вым
В. масянжо́вы (неадуш.)
масянжо́вага (адуш.)		 масянжо́вую масянжо́вае масянжо́выя (неадуш.)
масянжо́вых (адуш.)
Т. масянжо́вым масянжо́вай
масянжо́ваю		 масянжо́вым масянжо́вымі
М. масянжо́вым масянжо́вай масянжо́вым масянжо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

масянжо́вы уст. лату́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

масянжо́вы, ‑ая, ‑ае.

Уст.

1. Які мае адносіны да мосенжу. // Зроблены з мосенжу. На камодзе красаваліся масянжовыя падсвечнікі. Бядуля.

2. Колеру мосенжу, бронзавы. Масянжовы загар. □ Прыйшоў Мікіта — дужы хлапчына з масянжовым тварам, трох[і] сутулаваты, унурысты і маўклівы. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масянжо́вы гл. латунны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лату́нный лату́нны, лату́невы, масянжо́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Месяндзовы ’медны’, ’жоўтага колеру’ (Інстр. II, Булг., Жд. 1). Да масянжовы < масенж (гл.). Пачатковае ме‑ пад уплывам лексемы месяц у сувязі з колерам месяца, падобным да бронзы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mosiężny

mosiężn|y

латуневы, масянжовы;

wyroby ~e — латуневыя вырабы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Масенж ’медзь’ (Грыг.), масе́нджны ’медны’ (Мал.), масе́нзавы ’тс’ (Нас.), масёнжнік ’меднік’, масянжовы дроблены з бронзы і мае колер яе’ (Некр.), масяндзовы ’бронзавы’ (Шат., Касп.), ст.-бел. мосязъ, мосендзъ, мосюндзъ, мосяжъ ’латунь’ запазычаны са ст.-польск. ⁺mosiądz, mosiądzowy, якія з с.-в.-ням. messinc, (суч. Messing) < ст.-грэч. μοσσύνοικος (χαλκός) ’народ, які жыў на Чорным моры’ (Васэрцыер, 151). Гл. таксама мосенж.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)