ма́ржа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ма́ржа
Р. маржы
Д. маржы
В. маржу
Т. маржой
маржою
М. маржы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маржа

т. 10, с. 113

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́ржа ж фін, камерц Márge [-ʒə] f -, -n; Spánne f -, -n;

ба́нкаўская ма́ржа Bánkmarge [-ʒə] f, Bánkgewinnspanne f;

ма́ржапа крэды́тах Kredítmarge [-ʒə] f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ма́ржа

(фр. marge = край, мяжа)

l) розніца паміж двума пэўнымі паказчыкамі, напр. пры набыцці каштоўных папер — паміж цаной пакупніка і цаной прадаўца;

2) гандлёвая нацэнка, якая ўстанаўліваецца прамысловымі прадпрыемствамі;

3) сума грошай, якія выплачваюцца разліковай палаце брокерам або брокеру кліентамі для пакрыцця неспрыяльных ваганняў у вартасці ф’ючэрснага кантракта (гл. ф'ючэрс) пасля яго рэгістрацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́ржа́

(фр. marge = край, мяжа)

кам. розніца паміж пакупной і прадажнай цаной тавараў, паміж курсамі каштоўных папер у дзень заключэння і ў дзень выканання здзелкі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мо́рж

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мо́рж маржы́
Р. маржа́ маржо́ў
Д. маржу́ маржа́м
В. маржа́ маржо́ў
Т. маржо́м маржа́мі
М. маржы́ маржа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маржаня́ і маржанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня маржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маржы́ха, -і, ДМ -жы́се, мн. -і, -жы́х, ж.

1. гл. морж.

2. Самка маржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маржы́ха, ‑і, ДМ ‑жысе, ж.

Самка маржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tusk [tʌsk] n. іко́л, бі́вень (маржа, кабана)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)