ма́ржа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ма́ржа
Р. маржы
Д. маржы
В. маржу
Т. маржой
маржою
М. маржы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мо́рж

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мо́рж маржы́
Р. маржа́ маржо́ў
Д. маржу́ маржа́м
В. маржа́ маржо́ў
Т. маржо́м маржа́мі
М. маржы́ маржа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маржаня́ і маржанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня маржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маржы́ха, -і, ДМ -жы́се, мн. -і, -жы́х, ж.

1. гл. морж.

2. Самка маржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маржы́ха, ‑і, ДМ ‑жысе, ж.

Самка маржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маржаня́ і маржанё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня маржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

морж в разн. знач. морж, род. маржа́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

морж, маржа, м.

Млекакормячая жывёліна атрада ластаногіх з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі.

[З мовы саамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загарпу́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.

Злавіць, здабыць гарпуном, узяць на гарпун. Загарпуніць кіта. Загарпуніць маржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маржо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маржа, належыць яму. Маржовыя іклы. Маржовая скура. // Зроблены з маржовай шкуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)