марабу́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. марабу́ марабу́
Р. марабу́ марабу́
Д. марабу́ марабу́
В. марабу́ марабу́
Т. марабу́ марабу́
М. марабу́ марабу́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марабу́, нескл., м.

Вялікая трапічная птушка сямейства буслоў з тоўстай дзюбай і галавой без пер’я.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марабу́ нескл., м., зоол. марабу́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марабу́ зоол. марабу́ нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марабу́, нескл., м.

Вялікая трапічная птушка сямейства буслоў з пышным апярэннем. // Пер’е гэтай птушкі як прадмет упрыгожання. Капялюшык з марабу.

[Фр. marabout; з араб. marbūt — звязаны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марабу

т. 10, с. 101

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

марабу́ м заал Márabu m -s, -s, Krópfstorch m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

марабу́

(фр. marabout, ад ар. murābit = пустэльнік)

вялікая трапічная птушка сям. бусліных, якая водзіцца ў Паўд.-Усх. Азіі і Афрыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Marabú

m -s, -s заал. марабу́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

marabut

м. заал. марабу (Leptoptilus crumeniferus)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)