манья́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, апантаны маніяй.

|| ж. манья́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. манья́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манья́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. манья́к манья́кі
Р. манья́ка манья́каў
Д. манья́ку манья́кам
В. манья́ка манья́каў
Т. манья́кам манья́камі
М. манья́ку манья́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

манья́к м. манья́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манья́к манья́к, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манья́к, ‑а, м.

Чалавек, апанаваны якой‑н. маніяй.

[Фр. maniaque ад грэч. maniaxós — вар’ят.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манья́к м Géisteskranke (sub) m -n, -n, Wáhnsinnige (sub) m -n, -n;

сэксуа́льны манья́к Sexuálverbrecher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

маньяк

Том: 17, старонка: 258.

img/17/17-258_1218_Маньяк.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

манья́к

(фр. maniaque < с.-лац. inaniacus, ад гр. mania = шаленства, захапленне, цяга)

чалавек, ахоплены маніяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

манья́к

(фр. maniaque, ад гр. mania = шаленства, захапленне, цяга)

чалавек, ахоплены адной неадчэпнай ідэяй.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

манья́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да маньяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)