манахро́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. манахро́мны манахро́мная манахро́мнае манахро́мныя
Р. манахро́мнага манахро́мнай
манахро́мнае		 манахро́мнага манахро́мных
Д. манахро́мнаму манахро́мнай манахро́мнаму манахро́мным
В. манахро́мны (неадуш.)
манахро́мнага (адуш.)		 манахро́мную манахро́мнае манахро́мныя (неадуш.)
манахро́мных (адуш.)
Т. манахро́мным манахро́мнай
манахро́мнаю		 манахро́мным манахро́мнымі
М. манахро́мным манахро́мнай манахро́мным манахро́мных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манахро́мны спец. monochróm [-k-], éinfarbig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

манахро́мны

(гр. monochromos)

аднаколерны (напр. м. жывапіс).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

монохро́мный манахро́мны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

monochróm

[-'kro:m]

a аднакаляро́вы, манахро́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

jednobarwny

аднаколерны; манахромны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

monochromatyczny

манахромны; чорна-белы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)