мазу́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мазу́т
Р. мазу́ту
Д. мазу́ту
В. мазу́т
Т. мазу́там
М. мазу́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мазу́т, -ту м., тех. мазу́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мазу́т техн. мазу́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мазут

т. 9, с. 512

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мазу́т, -у, М -зу́це, м. і мазу́та, -ы, ДМ -зу́це, ж.

Астаткі ад нафты пасля адгонкі з яе бензіну, газу і газаліну.

|| прым. мазу́тны, -ая, -ае і мазу́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мазу́т, мазу́та ’астатак ад нафты пасля адгонкі бензіну, газы і газаліну’ (ТСБМ, Мат. Гом.). Запазычана з рус. мазут ’тс’, якое, паводле Ушакова (Толк. сл., 2, 118), — з араб. makhzulāt ’адыходы’ > тур. mazut, mazot (Фасмер, 2, 558; Лёхін, 417).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мазу́т, ‑у, М ‑зуце, м. і мазу́та, ‑ы, ДМ ‑зуце, ж.

Астаткі ад нафты пасля адгонкі з яе бензіну, газы і газаліну. Пахла мазутам, нагрэтымі за дзень шпаламі, жвірам і нечым асаблівым, станцыйным. Карпаў. Востра пахла зямлёй, мазутай і каменным вугалем. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазу́т м, мазу́та ж тэх Héizöl n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мазу́т, мазу́та

(рус. мазут < тур. mazut, ад ар. makhzulät = адыходы)

астаткі ад нафты пасля адгонкі з яе бензіну, газы і газаліну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нафтапраду́кты, ‑аў; адз. нафтапрадукт, ‑у, М ‑кце, м.

Прадукты перапрацоўкі нафты (бензін, газа, мазут і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)