Лірычнае адступленне — у эпічным або ліра-эпічным літаратурным творы: прасякнутае лірызмам адступленне, афарбаванае інтымнай звернутасцю аўтара да чытача.
◊
Лірычнае адступленне — адступленне ад тэмы (размова і інш.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
лі́рыкаж., в разн. знач. ли́рика
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лі́рыка, ‑і, ДМ ‑рыцы, ж.
1. Адзін з трох родаў мастацкай літаратуры (з эпасам і драмай), у якім адлюстроўваюцца перажыванні паэта, яго думкі, настроі, пачуцці (звычайна ў вершаванай форме). [Янка Купала] стварыў класічныя ўзоры лірыкі, ліра-эпічнай паэмы.Івашын.// Эмацыянальны элемент у творах якога‑н. пісьменніка, мастака.
2. Сукупнасць твораў гэтага роду літаратуры. Лірыка Багдановіча. Лірыка М. Танка.
3.перан.Разм. Чуллівасць, перажыванні, настрой. Адна лірыка цяпер займала сэрца Кузьмы. Што ж яму рабіць? Куды пайшла Насця? Дзе шукаць яе?Колас.
[Ад грэч. lyrikē —які пяецца пад гукі ліры, чуллівы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
лі́рыкаж
1.літ Lýrik f -, lýrische Díchtung;
ры́царская лі́рыка Mínnesang m -(e)s, -e;
2.размперанúnbedeutende Éinzelheiten
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Лі́рыка ’адзін з родаў мастацкай літаратуры’, ’сукупнасць лірычных твораў’, ’чуллівасць, перажыванні, настрой’ (ТСБМ). Як і польск.liryka (XIX ст.), паходзіць з франц. (poésie) lyrique, ням.Lyrik ’лірыка’ < лац.lyrica ’ода, лірычная песня’ < ст.-грэч.λυρικός ’лірычны паэт’ < λύρα ’ліра, сяміструнны інструмент’. Крукоўскі (Уплыў, 85) мяркуе, што бел.лірыка паходзіць з рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лі́рыка
(фр. lyrique < лац. lyrica = ода, ад гр. lyrikos = пачуццёвы)
1) адзін з трох родаў мастацкай літаратуры (побач з эпасам і драмай), які адлюстроўвае жыццё праз вобраз-перажыванне;
2) перан. чуллівасць, перажыванні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
лі́рыка
(фр. lyrique < лац. lyrica, ад гр. lyrikos = пачуццёвы)
1) адзін з трох асноўных родаў мастацкай літаратуры (побач з драмай і эпасам); паэзія, якая адлюстроўвае жыццё праз вобраз-перажыванне, а таксама сукупнасць твораў гэтага віду паэзіі (напр. беларуская л., л. Багдановіча);
2) перан. чуллівасць, перажыванні (напр. упасці ў лірыку).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
лірыка-апавядальны
прыметнік, адносны
адз.
мн.
м.
ж.
н.
-
Н.
лірыка-апавядальны
лірыка-апавядальная
лірыка-апавядальнае
лірыка-апавядальныя
Р.
лірыка-апавядальнага
лірыка-апавядальнай лірыка-апавядальнае
лірыка-апавядальнага
лірыка-апавядальных
Д.
лірыка-апавядальнаму
лірыка-апавядальнай
лірыка-апавядальнаму
лірыка-апавядальным
В.
лірыка-апавядальны лірыка-апавядальнага
лірыка-апавядальную
лірыка-апавядальнае
лірыка-апавядальныя
Т.
лірыка-апавядальным
лірыка-апавядальнай лірыка-апавядальнаю
лірыка-апавядальным
лірыка-апавядальнымі
М.
лірыка-апавядальным
лірыка-апавядальнай
лірыка-апавядальным
лірыка-апавядальных
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)