лі́пкі, -ая, -ае.

1. Які лёгка прыліпае; клейкі.

Ліпкія рукі.

Ліпкае лісце.

2. перан. Неадчэпны, назойлівы (разм.).

Л. чалавек.

|| наз. лі́пкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лі́пкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Лі́пкі
Р. Лі́пак
Лі́пкаў
Д. Лі́пкам
В. Лі́пкі
Т. Лі́пкамі
М. Лі́пках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лі́пкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лі́пкі лі́пкая лі́пкае лі́пкія
Р. лі́пкага лі́пкай
лі́пкае		 лі́пкага лі́пкіх
Д. лі́пкаму лі́пкай лі́пкаму лі́пкім
В. лі́пкі (неадуш.)
лі́пкага (адуш.)		 лі́пкую лі́пкае лі́пкія (неадуш.)
лі́пкіх (адуш.)
Т. лі́пкім лі́пкай
лі́пкаю		 лі́пкім лі́пкімі
М. лі́пкім лі́пкай лі́пкім лі́пкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лі́пкі

1. ли́пкий; кле́йкий;

~кая гразь — ли́пкая грязь;

2. перен. ли́пкий;

~кія сло́вы — ли́пкие слова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́пкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які лёгка прыліпае, прыстае; клейкі. Ліпкі грунт. Ліпкае павуцінне. □ Ногі правальваліся.., гразлі ў ліпкай, цягучай твані балота. Лынькоў. // Пакрыты слоем клейкага рэчыва. На алешніку лісце ўжо вялікае, але ліпкае, з чырванаватымі прожылкамі. Кулакоўскі.

2. перан. Разм. Неадчэпны, назойлівы. Ліпкі позірк. □ Міхась наліваў па шклянцы, і на душу яго зноў пачыналі капаць цёплыя, ліпкія кроплі Капейкавых слоў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́пкі

1. klébrig; zähe (вязкі);

лі́пкая папе́ра (супраць мух) Flíegenleimpapier n -s, -e, Flíegenfänger m -s, -;

2. разм (назойлівы) áufdringlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Лі́пкі ’які лёгка прыліпае’, ’клейкі’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.), ’ліпучы’ (Яруш.), ’падкі, ахвочы’ (Нас., Касп.), ’прыхільны’ (пух., Жд. 2), укр. липки́й ’ліпкі’, ліпки́й ’учэпісты’, ’клеісты’, рус. ли́пкий ’ліпкі’, ’заразны’, ’востры (аб сякеры)’, польск. lipki, чэш. і славац. lipký, балг. липък ’клейкі’. Прасл. lip‑ъкъ < lipati звычайна выступае ў слав. мовах у пары з lep‑ъкъ < lěpiti. Да ляпіць (гл.). Больш падрабязна гл. Варбот, Слав. языкозн., 1973, 88.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ліпкі, ліпучы, клейкі

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Ржышча-Ліпкі

т. 13, с. 387

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лі́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лі́пка лі́пкі
Р. лі́пкі лі́пак
Д. лі́пцы лі́пкам
В. лі́пку лі́пкі
Т. лі́пкай
лі́пкаю		 лі́пкамі
М. лі́пцы лі́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)