ля́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.

1. гл. ляскаць.

2. каго і па чым. Ударыць рукой па твары, целе.

Л. па плячах.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Прапасці марна, згінуць (разм.).

Усё нажытае раптам ляснула.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ля́снуць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ля́сну ля́снем
2-я ас. ля́снеш ля́снеце
3-я ас. ля́сне ля́снуць
Прошлы час
м. ля́снуў ля́снулі
ж. ля́снула
н. ля́снула
Загадны лад
2-я ас. ля́сні ля́сніце
Дзеепрыслоўе
прош. час ля́снуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ля́снуць сов.

1. (железом и т.п.) ля́згнуть;

2. хло́пнуть; (кнутом — ещё) щёлкнуть;

3. (зубами) щёлкнуть, ля́згнуть;

4. разг. (ударить) хлестну́ть;

5. перен., разг. (пропасть зря) у́хнуть;

ля́снулі мае́ гро́шы — у́хнули мои́ де́нежки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да ляскаць.

2. каго і па чым. Нанесці ўдар рукой па твары, целе. Ступіўшы крок наперад, Лена раптам штосілы ляснула Віктара па шчацэ. Ваданосаў.

3. перан. Разм. Прапасці марна; загінуць, згінуць. [Рахункавод:] — Дарэмная праца — усё пойдзе ў кастрыцу.. Столькі дабра і працы ляснула! Столькі надзей! Васілевіч. Дарма немцы спраўлялі ўрачыстасць.. Чыгуначны мост .. зноў узляцеў у паветра. Ды так, што ляснуў цэлы эшалон з жывой сілай і ўзбраеннем. Сабаленка. — Скора [зімняя] дарога зусім лясне, калі мароз не падхопіцца, — зазначыў Андрэй. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́снуць

1. éinen Hieb [Schlag] versétzen (каго-н D, па чым-н auf A); schlágen* vt;

2. разм (прапасці) kapúttgehen* vi (s) аддз

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ля́скаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць ляск чым-н. жалезным.

Л. клямкай.

2. Пляскаць у далоні (разм.).

3. Утвараць адрывістыя гукі пугай.

◊

Зубамі ляскаць —

1) адчуваць моцны голад, недаядаць, галадаць;

2) дрыжаць, калаціцца ад холаду, страху і пад.

|| аднакр. ля́снуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ля́сканне, -я, н. і ля́скат, -у, М -каце, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лязгнуть сов. ля́снуць; бра́знуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́скнуть сов., прост. ля́снуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

crack one’s whip

ля́снуць пу́гаю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заля́скаць, ‑ае; зак.

Пачаць ляскаць. // Ляснуць, праляскаць. Чалавек, адчуўшы небяспеку, кінуўся да стажка. Чуваць было, як там ён заляскаў затворам вінтоўкі. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)