люце́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
люце́ю |
люце́ем |
| 2-я ас. |
люце́еш |
люце́еце |
| 3-я ас. |
люце́е |
люце́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
люце́ў |
люце́лі |
| ж. |
люце́ла |
| н. |
люце́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
люце́й |
люце́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
люце́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
люце́ць несов., прост. люте́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
люце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Разм. Станавіцца лютым, жорсткім, бязлітасным. Вораг люцее. Мароз люцее.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
люте́ть несов., прост. люце́ць, станаві́цца больш лю́тым.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)