люце́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. люце́ю люце́ем
2-я ас. люце́еш люце́еце
3-я ас. люце́е люце́юць
Прошлы час
м. люце́ў люце́лі
ж. люце́ла
н. люце́ла
Загадны лад
2-я ас. люце́й люце́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час люце́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)