лы́кавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лы́кавы лы́кавая лы́кавае лы́кавыя
Р. лы́кавага лы́кавай
лы́кавае
лы́кавага лы́кавых
Д. лы́каваму лы́кавай лы́каваму лы́кавым
В. лы́кавы (неадуш.)
лы́кавага (адуш.)
лы́кавую лы́кавае лы́кавыя (неадуш.)
лы́кавых (адуш.)
Т. лы́кавым лы́кавай
лы́каваю
лы́кавым лы́кавымі
М. лы́кавым лы́кавай лы́кавым лы́кавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лы́кавы лы́ковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́кавы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з лыка. Лыкавыя лапці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лы́кавы Bast-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лы́ка, -а, мн. -і, лык, н.

Луб маладой ліпы і некаторых іншых дрэў у выглядзе вузкіх палос, з якіх плятуць лапці.

Драць л.

Лапці з лык.

Лыка не вяжа хто (разм.) — настолькі п’яны, што ледзь можа гаварыць.

Не лыкам шыты хто (разм.) — разумее, умее не горш за іншых

|| памянш. лы́чка, -а, мн. -і, -аў, н.

|| прым. лы́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лыка́вы конь — які грызе жолаб ці жэрдкі, калі ў яго арганізме адсутнічаюць некаторыя вітаміны і мікраэлементы’ (шальч., Сл. ПЗБ). Польск. łykawy (аб жывёлах) ’які ўпускае шмат паветра ў стрававод і, сілячыся, не можа глытаць траву’, мар. glgavy hřibě ’лыкавае жарабя’. Магчыма, паланізм. Да лы́каць ’глытаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лы́ковый лы́кавы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

моча́льный мача́льны; лубяны́; лы́кавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

łykowy

лыкавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bast

[bæst]

n.

лы́ка n.

bast-shoe — ла́паць -ця m. (лы́кавы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)