Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
лы́кавы лы́ковый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лы́кавы, ‑ая, ‑ае.
Зроблены з лыка. Лыкавыя лапці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лы́кавы Bast-
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
лы́ка, -а, мн. -і, лык, н.
Луб маладой ліпы і некаторых іншых дрэў у выглядзе вузкіх палос, з якіх плятуць лапці.
Драць л.
Лапці з лык.
◊
Лыка не вяжахто (разм.) — настолькі п’яны, што ледзь можа гаварыць.
Не лыкам шытыхто (разм.) — разумее, умее не горш за іншых
|| памянш.лы́чка, -а, мн. -і, -аў, н.
|| прым.лы́кавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Лыка́вы конь — які грызе жолаб ці жэрдкі, калі ў яго арганізме адсутнічаюць некаторыя вітаміны і мікраэлементы’ (шальч., Сл. ПЗБ). Польск.łykawy (аб жывёлах) ’які ўпускае шмат паветра ў стрававод і, сілячыся, не можа глытаць траву’, мар.glgavy hřibě ’лыкавае жарабя’. Магчыма, паланізм. Да лы́каць ’глытаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лы́ковыйлы́кавы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
моча́льный мача́льны; лубяны́; лы́кавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
łykowy
лыкавы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
bast
[bæst]
n.
лы́ка n.
bast-shoe — ла́паць -ця m. (лы́кавы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)