лущи́ть несов.

1. лу́шчыць, лу́заць;

2. с.-х. лу́шчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́шчыць несов.

1. (очищать от скорлупы, кожицы, шелухи) лущи́ть, чи́стить; шелуши́ть;

2. (есть, разгрызая) грызть, щёлкать, лущи́ть;

3. с.-х. лущи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

луза́ць несов.

1. лущи́ть; очища́ть (от скорлупы, кожуры);

2. (есть, разгрызая) грызть, щёлкать, лущи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разлу́зваць несов. лущи́ть; (орехи и т.п. — ещё) разгрыза́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разлу́шчваць несов. лущи́ть; (орех и т.п. — ещё) разгрыза́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лущи́ться

1. лу́шчыцца, лу́зацца;

2. страд. лу́шчыцца, лу́зацца; см. лущи́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́скаць несов.

1. (орехи и т.п.) щёлкать; лу́щить;

2. (потрескивать) треща́ть, щёлкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лу́шчыць ’ачышчаць ад шалупін, якой-небудзь абалонкі’, ’узорваць цаліну, аблог’, ’разгрызаючы, ачышчаць ад шалупін і есці’, ’расколваць, біць’ (ТСБМ, Гарэц., Яруш., Шат., Сцяшк., Сл. ПЗБ, Ян.; КЭС, лаг.), лушчэць ’шастаць, шалясцець (аб саяне)’ (Ант.), лушчы́ць ’шамацець паперай’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Укр. лу́щити, рус. лу́щить, польск. łuszczyć, н.-луж. łušćiś, в.-луж. łušćić, чэш. luštiti, славац. lúštiť, славен. luščíti, серб.-харв. љу́штити, љушти̏т, luštiti, lušćiti, макед. луштам, лушʼтам, балг. лу́щя, лу́штя, лу́ште̂м, люштʼъ. Прасл. luščiti ’лушчыць’, ’знімаць верхняе покрыва’ ўтворана ад luska > луска (гл.), як ласка — лашчыць (Слаўскі, 5, 367–370; Фасмер, 2, 538; Бязлай, 2, 257; БЕР, 3, 533–534 з л-рай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чи́стить несов.

1. (удалять грязь, делать чистым) чы́сціць; (тереть — ещё) шарава́ць; (ваксить — ещё) ваксава́ць;

чи́стить коня́ чы́сціць каня́;

чи́стить зу́бы чы́сціць зу́бы;

чи́стить посу́ду чы́сціць (шарава́ць) по́суд;

чи́стить о́бувь чы́сціць (ваксава́ць) абу́так;

2. (от кожуры) абіра́ць; (скрести) скрэ́бці, струга́ць; (лущить — ещё) лу́шчыць, луза́ць; (перебирать) перабіра́ць;

чи́стить карто́шку абіра́ць (преимущественно варёную), струга́ць (сырую), скрэ́бці (молодую) бу́льбу;

чи́стить морко́вь скрэ́бці мо́ркву;

чи́стить ры́бу скрэ́бці ры́бу;

чи́стить горо́шек абіра́ць (лу́шчыць, луза́ць) гаро́шак;

чи́стить ви́шни, грибы́ перабіра́ць ві́шні, грыбы́;

3. (освобождать от скопившегося, опорожнять) чы́сціць; (дымоход) выціра́ць;

чи́стить кана́л чы́сціць кана́л;

чи́стить коло́дец чы́сціць сту́дню;

чи́стить тру́бы выціра́ць ко́міны;

4. перен. (проверять с целью освобождения от чуждых элементов), разг. чы́сціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)