лупцо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лупцо́ўка лупцо́ўкі
Р. лупцо́ўкі лупцо́вак
Д. лупцо́ўцы лупцо́ўкам
В. лупцо́ўку лупцо́ўкі
Т. лупцо́ўкай
лупцо́ўкаю
лупцо́ўкамі
М. лупцо́ўцы лупцо́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лупцо́ўка ж., разг. по́рка, взбу́чка, трёпка, вы́волочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лупцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы; Р мн. ‑цовак; ж.

Дзеянне паводле дзеясл. лупцаваць (у 1 знач.) і лупіць ​1 (у 2 знач.).

•••

Даць лупцоўку гл. даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лупцо́ўка ж. разм. Prügel pl; ine Tracht Prügel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лупцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; незак., каго (што).

Моцна біць, хвастаць.

|| зак. адлупцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны і вы́лупцаваць, -цую, -цуеш, -цуе; -цуй; -цаваны

|| аднакр. лупцану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. лупцава́нне, -я, н. і лупцо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -цо́вак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́ркаII (наказание) лупцо́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

smacking [ˈsmækɪŋ] n. лупцо́ўка;

give a good smacking до́бра адлупцава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Rauferi

f -, -en бо́йка, лупцо́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spanking

[ˈspæŋkɪŋ]

n.

лупцо́ўка f., лупцава́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flogging

[flɑ:gɪŋ]

n.

цяле́сная ка́ра; лупцо́ўка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)