лейкацы́ты, -аў, адз. -цы́т, М -цы́це, м. (спец.).

Састаўная частка крыві — бясколерныя клеткі, якія паглынаюць бактэрыі і выпрацоўваюць антыцелы.

|| прым. лейкацы́тны, -ая, -ае і лейкацыта́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лейкацы́ты (ед. лейкацы́т м.) физиол. лейкоци́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лейкацы́ты, ‑аў; адз. лейкацыт, ‑а, М ‑цыце, м.

Белыя крывяныя цельцы — састаўная частка крыві.

[Ад грэч. leukos — белы і kytos — сасуд, клетка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лейкацыты 1/298; 6/116—117, 296, 372, 605

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лейкацыты

т. 9, с. 190

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лейкацы́ты

(н.-лац. leucocytus, ад гр. leukos = белы + kytos = клетка)

белыя крывяныя цельцы, састаўная частка крыві чалавека і жывёл; падзяляюцца на агранулацыты і гранулацыты (параўн. эрытрацыты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лейкацы́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лейкацы́т лейкацы́ты
Р. лейкацы́та лейкацы́таў
Д. лейкацы́ту лейкацы́там
В. лейкацы́т лейкацы́ты
Т. лейкацы́там лейкацы́тамі
М. лейкацы́це лейкацы́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

АГРАНУЛАЦЫ́ТЫ

[ад a... + лац. granulum зярнятка + ... цыт(ы)],

незярністыя лейкацыты, лейкацыты, у цытаплазме якіх адсутнічае зярністасць — лімфацыты і манацыты ў пазваночных жывёл і чалавека і падобных да іх, амёбацыты ў беспазваночных. Выконваюць ахоўную функцыю.

т. 1, с. 82

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

це́льца, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. гл. цела.

2. мн. Невялікія ўтварэнні ў складзе якой-н. жывой тканкі (спец.).

○ Белыя крывяныя цельцы — тое, што і лейкацыты.

Чырвоныя крывяныя цельцы — тое, што і эрытрацыты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

це́льца, ‑а, н.

1. Памянш.-ласк. да цела (у 2, 3 знач.).

2. звычайна мн. (це́льцы, ‑аў). Спец. Пэўныя ўтварэнні ў складзе якой‑н. жывой тканкі. Датыкальныя цельцы на канцы дзюбы дзятла.

•••

Белыя крывяныя цельцы — тое, што і лейкацыты (гл. лейкацыты).

Чырвоныя крывяныя цельцы — тое, што і эрытрацыты (гл. эрытрацыты).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)