лебяда́, -ы́, ДМ -дзе́, ж.

Пустазелле, лісце якога звычайна пакрыта мучністым налётам.

|| прым. лебядо́вы, -ая, -ае.

Сямейства лебядовых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лебяда́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лебяда́
Р. Лебяды́
Д. Лебядзе́
В. Лебяду́
Т. Лебядо́й
Лебядо́ю
М. Лебядзе́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лебяда́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. лебяда́
Р. лебяды́
Д. лебядзе́
В. лебяду́
Т. лебядо́й
лебядо́ю
М. лебядзе́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лебяда́ ж., бот. лебеда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лебяда́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Пустазелле сямейства лебядовых з лісцем, якое звычайна пакрыта мучністым налётам. Сівелі ўзгоркі ад палыну і шэрай квецені лебяды, іржа кепскага шчаўя зацягнула пожні. Хадкевіч. Прызба па самыя вокны зарасла была лебядою і лопухам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лебяда 6/288, 468

- » - белая 6/288 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Лебяда (р.) 4/12, 202; 5/507; 6/288, 364, 366; 11/380, 381 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лебяда,

кветкавая расліна.

т. 9, с. 176

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Лебяда,

рака ў Гродзенскай вобласці.

т. 9, с. 176

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лебяда́ ж. бат. Mélde f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)