лагчы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лагчы́нны лагчы́нная лагчы́ннае лагчы́нныя
Р. лагчы́ннага лагчы́ннай
лагчы́ннае		 лагчы́ннага лагчы́нных
Д. лагчы́ннаму лагчы́ннай лагчы́ннаму лагчы́нным
В. лагчы́нны (неадуш.)
лагчы́ннага (адуш.)		 лагчы́нную лагчы́ннае лагчы́нныя (неадуш.)
лагчы́нных (адуш.)
Т. лагчы́нным лагчы́ннай
лагчы́ннаю		 лагчы́нным лагчы́ннымі
М. лагчы́нным лагчы́ннай лагчы́нным лагчы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лагчы́нны ложби́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лагчы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лагчыны; звязаны з лагчынай. Лагчынныя азёры. Лагчынная вільгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

1. Нізкае месца сярод адхонных схілаў; лог.

Ісці лагчынай.

2. Нізіна.

Вёска знаходзілася ў лагчыне.

|| памянш. лагчы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. лагчы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ува́ліста-лагчы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ува́ліста-лагчы́нны ува́ліста-лагчы́нная ува́ліста-лагчы́ннае ува́ліста-лагчы́нныя
Р. ува́ліста-лагчы́ннага ува́ліста-лагчы́ннай
ува́ліста-лагчы́ннае		 ува́ліста-лагчы́ннага ува́ліста-лагчы́нных
Д. ува́ліста-лагчы́ннаму ува́ліста-лагчы́ннай ува́ліста-лагчы́ннаму ува́ліста-лагчы́нным
В. ува́ліста-лагчы́нны (неадуш.)
ува́ліста-лагчы́ннага (адуш.)		 ува́ліста-лагчы́нную ува́ліста-лагчы́ннае ува́ліста-лагчы́нныя (неадуш.)
ува́ліста-лагчы́нных (адуш.)
Т. ува́ліста-лагчы́нным ува́ліста-лагчы́ннай
ува́ліста-лагчы́ннаю		 ува́ліста-лагчы́нным ува́ліста-лагчы́ннымі
М. ува́ліста-лагчы́нным ува́ліста-лагчы́ннай ува́ліста-лагчы́нным ува́ліста-лагчы́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ложби́нный лагчы́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВАЛЫ́НСКАЕ ЎЗВЫ́ШША,

на З Украіны, паміж рэкамі Зах. Буг і Корчык (бас. р. Случ). На Пн уступам выш. 30—50 м абрываецца да Палескай нізіны, на Пд абмежавана раўнінай Малога Палесся. Выш. да 341 м (Мізацкі краж). Пераважае ўваліста-лагчынны рэльеф. Рачнымі далінамі Зах. Буга, Стыры, Гарыні і іх прытокаў расчлянёна на асобныя плато. Валынскае ўзвышша разам з Падольскім узвышшам часта называюць Валына-Падольскім. У аснове Валынскага ўзвышша мелавыя і каменнавугальныя адклады Львоўска-Валынскага вугальнага басейна. Лесастэпавыя ландшафты.

т. 3, с. 488

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Лагчы́на, лахчы́на, лахчы́начка, лагчы́нка, лагчы́начка ’даліна, нізіна, яр, прадаўгаватае, нізкае месца сярод адхонных схілаў’ (ТСБМ, Нас., Шат., Яруш., Гарэц., КЭС, лаг.; міёр., Нар. словатв.; навагр., КЭС), лахчы́на ’тс’, лашчына ’тс’, ’нізкае месца на полі’ (Сл. паўн.-зах., Выг., Сцяшк., Бяльк., Касп.; паўд.-усх., КЭС), ельск. ’колішняе рэчышча ракі’ (ЛАПП), укр. лощи́на, рус. лощи́на ’нізіна, лагчына’, балг. лъхчина ’нізкае, роўнае месца, акружанае з усіх бакоў узгоркамі’, ’горная седлавіна’, ’нізкая мясціна ля дарогі’, ’нізіна’, ’паглыбленне ў зямлі’. Апошняя лексема — вынік змешвання ў слав. дыялектах з луг, балг. лъг (< lǫgъ); павінна было б быць лохчина, як і балг., макед. логор, логур. Усходнеславянска-балгарскае ўтварэнне ад памяншальнай формы (лексемы lǫgъ) logъkъ і logьkъ і пеяратыўнага суф. ‑ina > logъkъ + ina > logъčina > лагчына; logьkъ + ina > ložъčina > лашчына. Да лог (гл.). Сюды ж ложчына ’нізіна’ (ТС), лажчына ’лагчына’ (Мат. Гом.), лагчыністы, лагчынны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)