Ла́вы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ла́вы
Р. Ла́ў
Ла́ваў
Д. Ла́вам
В. Ла́вы
Т. Ла́вамі
М. Ла́вах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Лавы (в., Капыльскі р-н) 6/279

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ла́вы Быстрыны або дробныя перапады вады (Макс. 357).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Асноўныя лавы 3/175

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Каменныя Лавы

т. 7, с. 516

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Каменныя Лавы (в.) 5/300; 6/512 (к.) 11/331 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Суд каралеўскай лавы

т. 15, с. 246

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ла́ва

‘мэбля; падземная горная вырабатка; вялікі аднаслойны масіў чаго-н.; баявы парадак конніцы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ла́ва ла́вы
Р. ла́вы ла́ў
Д. ла́ве ла́вам
В. ла́ву ла́вы
Т. ла́вай
ла́ваю		 ла́вамі
М. ла́ве ла́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распла́ў, -ла́ву, мн. -ла́вы, -ла́ваў, м. (спец.).

Рэчыва ў расплаўленым стане.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ва

‘расплаўленая мінеральная маса; нястрымная маса каго-, чаго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ла́ва
Р. ла́вы
Д. ла́ве
В. ла́ву
Т. ла́вай
ла́ваю
М. ла́ве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)