ла́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ла́вачны ла́вачная ла́вачнае ла́вачныя
Р. ла́вачнага ла́вачнай
ла́вачнае		 ла́вачнага ла́вачных
Д. ла́вачнаму ла́вачнай ла́вачнаму ла́вачным
В. ла́вачны (неадуш.)
ла́вачнага (адуш.)		 ла́вачную ла́вачнае ла́вачныя (неадуш.)
ла́вачных (адуш.)
Т. ла́вачным ла́вачнай
ла́вачнаю		 ла́вачным ла́вачнымі
М. ла́вачным ла́вачнай ла́вачным ла́вачных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ла́вачны¹ гл. лаўка¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́вачны² гл. лаўка².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ўка², -і, ДМ ла́ўцы, мн. -і, ла́вак, ж. (разм.).

Невялікая гандлёвая ўстанова.

Схадзіць у лаўку.

|| прым. ла́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ўка¹, -і, ДМ ла́ўцы, мн. -і, ла́вак, ж.

1. Прыстасаванне для сядзення на некалькі чалавек у выглядзе дошкі (або дошак, збітых разам, часцей без спінкі) на слупках або на ножках у парку, на вуліцы і пад.

2. Невялікая лава (у 1 знач.) у памяшканні.

Ляжаць пад лаўкай.

3. Прыстасаванне ў вагоне для сядзення або ляжання пасажыраў.

На ніжняй лаўцы.

4. Школьная парта (разм.).

Сядзець на апошняй лаўцы.

|| памянш. ла́вачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. ла́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Крама́р ’прадавец, лавачны’ (Сл. паўн.-зах., Др.-Падб., Сержп. Ск., Сцяшк.). Гл. крама 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скаме́ечный ла́вачны, ад ла́ўкі, для ла́ўкі; ад засло́на, для засло́на, ад усло́на, для ўсло́на; ад зэ́дліка, для зэ́дліка; ад тапчана́, для тапчана́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)