Кішкі (магнацкі род) 4/255; 5/279, 612—613; 6/516; 9/272

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кі́шкі,

магнацкі род.

т. 8, с. 314

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кі́шкі,

традыцыйная беларуская страва.

т. 8, с. 314

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кішкі́ ’мясістая сярэдзіна гарбуза, дзе знаходзіцца насенне’ (Жыв. сл., Нар. словатв., З нар. сл.). Да кішка 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выпадзенне прамой кішкі 3/198

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Язвавая хвароба страўніка і дванаццаціперснай кішкі 1/564; 2/354, 485; 3/76, 499; 4/163; 7/523, 540; 11/528—529

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кі́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кі́шка кі́шкі
Р. кі́шкі кі́шак
Д. кі́шцы кі́шкам
В. кі́шку кі́шкі
Т. кі́шкай
кі́шкаю		 кі́шкамі
М. кі́шцы кі́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апе́ндыкс, -а, м. (спец.).

Адростак сляпой кішкі.

|| прым. апе́ндыксны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калі́т, -у, М -ліце, м.

Запаленне тоўстай кішкі.

|| прым. калі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дванаццаціпе́рсны, -ая, -ае.

У выразе: дванаццаціперсная кішка — частка тонкай кішкі чалавека, якая ідзе ад страўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)