кі́цель

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кі́цель кі́целі
Р. кі́целя кі́целяў
Д. кі́целю кі́целям
В. кі́цель кі́целі
Т. кі́целем кі́целямі
М. кі́целі кі́целях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

кі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Форменная аднабортная куртка са стаячым каўняром.

|| прым. кі́цельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кі́цель м. ки́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кі́цель, ‑я, м.

Форменная аднабортная куртка са стаячым каўняром. За сталом сядзіць маладая жанчына ў форменным кіцелі з бліскучымі пагонамі на плячах. Васілёнак.

[Ням. Kittel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́цель м Unifórmjacke f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кі́цель

(ням. Kittel)

форменная куртка са стаячым каўняром.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кі́цель ’форменная аднабортная куртка са станчым каўняром’ (ТСБМ). Укр. кітель, рус. китель ’тс’. У беларускай і ўкраінскай мовах запазычанне з рускай, таму што толькі ў апошняй гэта лексема атрымала значэнне ’куртка вайсковай формы’. Ням. Kittel як крыніца рус. китель (запазычанне XVIII ст.) гэтага значэння яшчэ не ведае (ням. Kittel ’палатняная рабочая блуза’) (Шанскі, 2, 8, 139).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ки́тель кі́цель, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tunic [ˈtju:nɪk] n.

1. кі́цель, мундзі́р

2. туні́ка

3. блу́зка (звычайна без рукавоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tunic

[ˈtu:nɪk]

n.

1) ту́ніка f.

2) кі́цель -я m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)