ку́чары

‘кучаравыя валасы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ку́чары
Р. ку́чараў
Д. ку́чарам
В. ку́чары
Т. ку́чарамі
М. ку́чарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ку́чары, -аў (разм.).

Кучаравыя або завітыя валасы.

|| памянш. кучара́вінкі, -нак, адз. -нка, -і, ДМ -нцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́чары, -раў ед. нет, разг. ку́дри

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́чары, ‑аў; адз. няма.

Разм. Кучаравыя або завітыя валасы. Маладая жанчына з прыгожым тварам, з белакурымі кучарамі, крыху напушчанымі на шыракаваты лоб, нечым прывабіла не старога яшчэ палкоўніка. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́чары мн lóckiges Haar; Lócken pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ку́чары ’кучаравыя або завітыя валасы’ (ТСБМ, ТС). Укр. кучери, рус. кучери ’тс’. Параўн. чэш. kučera, славац. kučera ’кудзер’. Супастаўленне з кука (гл.) і лат. kauka ’чуб’ непераканаўчае (параўн. Бернекер, 637; Траўтман, 121).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кучара́віцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -віцца; незак.

Пра валасы: віцца, закручвацца ў кучары.

Валасы на скронях кучаравяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́дри ку́чары, -раў ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kędziory

мн. кучары

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

curly [ˈkɜ:li] adj.

1. кучара́вы;

curly hair кучара́выя валасы́, ку́чары, ку́дзеркі

2. хва́лісты (пра лінію); вы́гнуты, сагну́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)