ку́хня, -і, мн. -і, -хань і -хняў, ж.

1. Асобнае памяшканне з печчу, плітой для прыгатавання ежы, а таксама камплект мэблі для такога памяшкання.

2. Падбор страў.

Беларуская к.

3. перан., адз. Махінацыі, інтрыгі, а таксама ўвогуле скрыты, закулісны бок якой-н. дзейнасці.

○

Малочная кухня — установа, якая гатуе малочныя сумесі для грудных дзяцей.

|| памянш. ку́ханька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж. (да 1 знач.).

|| прым. кухо́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́хня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ку́хня ку́хні
Р. ку́хні ку́хань
ку́хняў
Д. ку́хні ку́хням
В. ку́хню ку́хні
Т. ку́хняй
ку́хняю		 ку́хнямі
М. ку́хні ку́хнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ку́хня ж. ку́хня;

○ мало́чная к. — моло́чная ку́хня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́хня ку́хня, -ні ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́хня, ‑і; Р мн. ‑хань; ж.

1. Памяшканне з печчу або плітой для гатавання ежы. // Павозка або машына з катламі і плітой для гатавання ежы ў паходных умовах. Палкавая кухня. □ У вёсцы палалі кастры, дымілі паходныя кухні — гатавалася агульная вячэра. Лось. // Разм. Гатаванне ежы. Займацца кухняй. // перан.; чаго або якая. Разм. Скрыты, закулісны бок якой‑н. дзейнасці. Дыпламатычная кухня.

2. Падбор страў, характар ежы. Польская кухня. Французская кухня.

•••

Малочная кухня — а) стравы, прыгатаваныя на малацэ, з малака; б) установа, якая гатуе сумесі розных адвараў з малаком для грудных дзяцей.

[Ад ням. Küche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́хня ж Küche f -, -n;

пахо́дная ку́хня вайск Féldküche f;

мало́чная ку́хня Mílchküche;

дыеты́чная ку́хня Diätküche f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кухня

Том: 16, старонка: 256.

img/16/16-256_1300_Кухня.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ку́хня ’памяшканне з печчу для гатавання ежы’ (ТСБМ, Хар., Сцяшк., Яруш., Шушк.). Ст.-бел. кухня ’тс’ (з 1498 г.). Запазычанне з польск. kuchnia ’тс’ (Булыка, Запазыч., 183).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ку́хня

(польск. kuchnia < чэш. kuchyne < ст.-в.-ням. kuchina, ад лац. coqùina)

1) памяшканне з печчу або плітой для гатавання ежы;

2) падбор страў, характар ежы (напр. малочная к., беларуская к.);

3) перан. скрыты, закулісны бок якой-н. дзейнасці (напр. дыпламатычная к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

фа́брыка-ку́хня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фа́брыка-ку́хня фа́брыкі-ку́хні
Р. фа́брыкі-ку́хні фа́брык-ку́хняў
Д. фа́брыцы-ку́хні фа́брыкам-ку́хням
В. фа́брыку-ку́хню фа́брыкі-ку́хні
Т. фа́брыкай-ку́хняй
фа́брыкаю-ку́хняю		 фа́брыкамі-ку́хнямі
М. фа́брыцы-ку́хні фа́брыках-ку́хнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)