Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
куто́раж., зоол.куто́ра
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
куто́ра, ‑ы, ж.
Невялічкая насякомаедная жывёліна сямейства землярыек; вадзяная землярыйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Куто́ра ’вадзяная землярыйка’ (ТСБМ). Да кутаць1 (гл.). Словаўтварэнне ‑opa пад націскам нерэгулярнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кутора малая 6/224 (іл.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
КУТО́РЫ
(Neomys),
род млекакормячых сям. землярыйкавых. 2 віды: К. звычайная, або вадзяная (N. fodiens), і К. малая (N. anomalus). Пашыраны ў Еўразіі. Жывуць каля вадаёмаў, добра плаваюць і ныраюць. На Беларусі — абодва віды, К. малая больш рэдкая, трапляецца пераважна на Пд.
Даўж. цела да 10 см, хваста да 8 см, маса да 20 г. Поўсць чорная або бурая, на брушку белая або шараватая, кароткая, аксаміцістая. Пыска падоўжаная з вібрысамі. На задніх лапах плавальная аблямоўка з цвёрдых валаскоў. Кормяцца насякомымі, чарвямі, жабамі, ікрой, маляўкамі рыб. Гнёзды ў норах або на купінах у траве. Нараджаюць да 14 дзіцянят.
