куст², -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Аб’яднанне якіх-н. прадпрыемстваў, арцелей і пад.

|| прым. куставы́, -а́я, -о́е.

Кустовая нарада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

куст¹, -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Травяністая расліна з галінамі, якія пачынаюць расці амаль ад зямлі.

К. малін.

К. агрэсту.

2. Травяністая расліна, сцёблы якой растуць пучком.

К. суніц.

◊

У кусты (хавацца, уцякаць) — ухіляцца ад адказнасці, ад непасрэднай справы.

|| памянш. ку́сцік, -а, мн. -і, -аў, м. і кусто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. куставы́, -а́я, -о́е і кусто́вы, -ая, -ае.

Куставыя расліны.

Кустовая ягада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

куст I (род. куста́) м. куст;

к. агрэ́сту — куст крыжо́вника;

○ какаі́навы к. — кокаи́новый куст;

◊ хава́цца ў ~ты́ — пря́таться в кусты́;

глядзе́ць у кусты́ — смотре́ть в кусты́;

пу́жаная варо́на і куста́ баі́цца — посл. пу́ганная воро́на и куста́ бои́тся

куст II (род. куста́) м. (объединение) куст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

куст​II (объединение) эк. куст, род. куста́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

куст​I куст, род. куста́ м.;

◊

спря́таться в кусты́ схава́цца ў кусты́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

куст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Нізкарослая дравяністая расліна, у якой галіны пачынаюцца амаль ад самай паверхні глебы. Куст бэзу. Куст парэчак. Куст маліны.

2. Травяністая расліна, сцябліны якой растуць пучком. Куст быльніку. Куст суніц.

3. перан. Аб’яднанне якіх‑н. прадпрыемстваў, арцелей і пад.

•••

Какаінавы куст — трапічная расліна сямейства какаінавых, лісце якой утрымлівае какаін і іншыя алкалоіды; кока ​2.

Глядзець (пазіраць) у кусты гл. глядзець.

У кусты (хавацца, уцякаць і г. д.) — далей ад адказнасць ад непасрэднага ўдзелу ў справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куст м

1. (расліна) Strauch m -(e)s, Sträucher, Busch m -(e)s, Büsche; Stáude f -, -n;

куст малі́н Hímbeerstrauch m;

2. эк (аб’яднанне) Ver¦éinigung f -, -en, Verbánd m -es, -bände;

◊ схава́цца ў кусты́ іран sich (séitwärts) in die Büsche schlágen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Куст 1 ’нізкарослая травяністая расліна’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., ТС, Ян., Бяльк., Яруш., Сержп. Ск.). Укр. куст, рус. куст, ст.-рус. кустъ ’тс’. Усходнеславянскае ўтварэнне слова суадносіцца нейкім чынам з літ. kúokštas ’куст’. Пра рэканструкцыю праславянскага і балта-славянскага слова гаварыць нельга (параўн. Фасмер, 2, 432).

Куст 2 ’жыллё, дом’ (Ян.). Да куст 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кокаи́новый какаі́навы;

кокаи́новый куст бот. какаі́навы куст.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

какаі́навы кокаи́новый;

○ ~вы куст — кокаи́новый куст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)