назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| ку́рыву | |
| ку́рывам | |
| ку́рыве |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| ку́рыву | |
| ку́рывам | |
| ку́рыве |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Табака і наогул тое, што можна курыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
1.
2.
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ку́рево
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пракуры́цца, ‑куруся, ‑курышся, ‑курыцца;
1. Набыць спецыфічны пах ад пастаяннага ўздзеяння тытунёвага дыму.
2. Зрасходаваць усё
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
заку́рка, ‑і,
1.
2. Тое, што кураць;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)