Курга́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Курга́н
Р. Кургана́
Д. Кургану́
В. Курга́н
Т. Курга́нам
Кургано́м
М. Кургане́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

курга́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. курга́н курганы́
Р. кургана́ кургано́ў
Д. кургану́ кургана́м
В. курга́н курганы́
Т. кургано́м кургана́мі
М. кургане́ кургана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

курга́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Высокі старадаўні надмагільны насып з зямлі ці камення.

Скіфскі к.

|| прым. курга́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курга́н, -на́ м. курга́н;

○ К. Сла́вы — Курга́н Сла́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курга́н курга́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курга́н, ‑а́ і ‑а; мн. курганы́, ‑о́ў і курга́ны, ‑аў; м.

Высокі старадаўні магільны насып. Скіфскі курган. □ Паміж пустак, балот Беларускай зямлі, На ўзбярэжжы ракі шумнацечнай, Дрэмле памятка дзён, што ў нябыт ўцяклі. — Удзірванелы курган векавечны. Купала. Каля вёскі Ствольная ўзвышаецца сярод поля даволі вялікая група старадаўніх курганоў. В. Вольскі. // Горка, узгорак. Шкода светлай ручаінкі У берагах пясчаных, Што, як срэбра, мкне-бруіцца Паміж гор, курганаў. Колас.

•••

Курган Славы — конусападобны земляны насып з мемарыяльнымі архітэктурнымі надбудовамі для ўвекавечвання подзвігу савецкага народа ў час Вялікай Айчыннай вайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Курган,

горад у Расіі.

т. 9, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

курган,

зямельны насып над пахаваннем.

т. 9, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

курга́н м

1. археал Hügelgrab n -(e)s, -gräber, Hünengrab n;

2. (земляны насып) Hügel m -s, -;

курга́н Сла́вы Rúhmeshügel m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

курга́н

(цюрк. kurhan)

1) высокі старадаўні магільны насып (напр. скіфскі к.);

2) земляны насып у памяць якой-н. падзеі, даты, асобы (напр. к. Міцкевіча).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)